Last Blogger Post

ATTENTION

To all of the Mga Awit Ng Isang Mananayaw readers, thank you for bearing with my seemingly useless, random words all this time around! I am very much aware of my flaws (sana) as a blog operator/writer, yet you're still able to read at this point. I would like to express my apologies to all of the disappointed souls out there who have wasted their time checking this site. I had tons of fun though! Thank you for the experience!

Please be notified that the continuation of pepaypinas.blogspot.com will be transferred to WordPress. But I'm glad to tell you that the contents of this blog will stay as accessible as ever. I'm still the one managing this account, and I hope Google will understand. :'( Haha!

Honestly, I'm not sure if my English are all correct, but nahh. Kita-kits nalang sa WordPress walangya! HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

God bless everyone!

-Pepay :)

Argumento Plus 'Limandaang Piso'

Ang tunay na bias daw ay yung mga naniniwala sa iisang kandidato lamang at hindi na pinakikinggan ang iba.

At some point legit. Pero gaya nga ng sabi ko dati, may factors kung bakit hindi na pinapakinggan ang isang trapo, parang MORAL INTEGRITY.

For example, maraming nagsasabing on point daw yung isa run, na itatago nalang natin sa pangalan 'Roxy'. Pero kamakailan lang e naghakot ng mga batang botante na may perang kapalit. At hindi lang ito ngayon nangyayare. Simula bata ako hanggang ngayon, talamak naman talaga ang vote buying, lalo na sa slums at rural areas.

Ewan ko bakit di alam/nakikita nung iba. Baka nga mga taong bahay o taong kwarto na walang societal affairs. Nga naman, makikinig ka sa 'sound arguments' kasi matalino raw. Disente raw. Pero since wala kang alam, akala mo may alam ka.
 Kaya maraming broken hearted eh. Past time niyo na ba ma-fall sa mga words?!

BAKIT MO PA PAPAKINGGAN KUNG HAYAGAN KA NANG BINIBILI?! Nakaka-beastmode ang "reasoning". Kung mukha kang cool at matalino dahil lang nakasandal ka FULLY sa speech at discourse, edi ako na ang pinaka-baduy na bobong indibidwal.

And afterall, final stage naman talaga ng pagiging botante ang kumampi sa certain na tao diba? Anong pinuputok ng butsi neto? Ang media ang hindi dapat kumakampi!!!

Buhay Siya at nakikipag-usap!

Communication is always a two-way process. Through a prayer, you can send messages to the Lord. Pero paano mo malalaman yung messages Niya sayo kung hindi mo naman tinatanggap? That's how the Bible actually works. Ang prayer ang phone mo. Bible naman ang phone Niya para maka-konek sayo.

Saka saan ka nakahanap ng relasyon na nag-work nang walang matinong communication? Ikaw ba masusunod sa buhay mo? Kung totoo kang 'believer', submit to Him, not to your self. Baka naman kasi earthly desire nalang ang 'service' mo kaya walang growth. Kesyo masaya. Kesyo maraming friends. Kesyo convenient sayo. Kesyo may spotlight ka and you're aiming for a position. At marami pang iba.

Christianity isn't about religion. 😂 Walang pake ang Diyos sa maling beliefs mo na pauso lang ng tao, ginamit para manakop, binase sa paganong kultura, binalot ng puting tela para hindi halata. May paki siya sa relasyon natin sa Kanya. Christianity is all about our relationship to Him, keeping His commandments (hindi utos ng tao), and actually living a changed life with Him.

Walang perpektong tao pramis (lalo na ako huhu). Kaya wag kang matakot magbago o dumiskubre. Go AGAINST the flow! Mahirap maging Kristiyano men. Pine-persecute, sinasabihan ng kung anu-ano, hinuhusgahan ng mundong patuloy na nilalamon ng 'trends' and such. Choice mo nalang kung gusto mong magpa-agos. Meron kang 'free will'. Pero kung naniniwala ka talaga sa Kanya, alam mong mayroon ding 'God's Will'. :)

Umpisahan mo sa maliit na librong matagal nang balot ng alikabok diyan sa bahay mo. Anak ng tokwa! Ang Holy Spirit, ang Word, nilagay na sa readable format, may app pa nga eh! Hindi mo na kailangang umiyak sa puno o rebulto at mag-antay ng reply! Wag kang matakot isilang muli. Sabay-sabay tayong mamumuhay sa katotohanan! Mas masarap makipag-relasyon sa buhay at nakikipag-usap! :D

Minding the Mining: PNoy to continue working with ‘gold-diggers’

President Aquino supports mining companies as he asked them on Wednesday to continue working with the government in order to a mining industry which is “sustainable, inclusive, and profitable.”

In his speech during the Presidential Mineral Industry Environmental (PMIE) Awards ceremony in Malacanang, Aquino emphasized the need for a more stable communication and cooperation of the public and private sectors to achieve the full potential of the country’s mining industry.

In the midst of too many environmental abuse reports and studies caused by the corporate mining in the Philippines (one of which is that mining is one of the main reasons of calamity casualties), human rights abuse and alleged ‘ethnocide’ to the lumads in Mindanao, and many more mining-related problems, the Palace still decides to support the mining industry. In fact, in contrast to all of the cons stated, the Presidential Mineral Industry Environmental (PMIE) Awards were held to honor exemplar mining companies for sustainable and environment-friendly services.

Why not? Most people know that the Philippines is one of the richest countries in terms of mineral resources. Specifically, the country is the fifth most rich in the world for gold, nickel, copper, and chromite—home to the largest copper-gold deposit in the world. Also, mining has created 211,000 jobs in 2011 alone, doubling the figures since 2006.

The only problem is that the government spends more time in talking beautifully in speeches than actually putting some actions. If only the government has the ability to secure proper connections and partnership with corporate mining corporations, then maybe there could be a controlled case of environmental and human rights abuse. In addition, we could benefit from our natural resources by utilizing it fully. In this scenario, both the country and corporations will grow.

But still, recognizing the good miners is a good step in this mining potential. This should be sustained until the government devise better projects according to this matter.

Backward.. Ever?!

(c)flickr.com

Sa kahabaan ng Ramon Magsaysay Blvd. sa Sta. Mesa, kapansin-pansin ang kulay kahel na mga pader at footbridges na sumisimbolo sa gobyerno ng Maynila. Lilinawin ko lang, hindi yung tulay, kundi yung kulay kahel yung sinasabi kong simbolo nila ha. Kapansin-pansin, lalo na’t pagod ka o nabuburyang sa biyahe, mapapasigla ka kapag nabasa mo ang islogan na nakasulat hindi lamang sa mga tulay o pader, kundi sa iba’t-ibang parte ng kapital—“Forward Ever, Backward Never.”

Astig! Mas astig siguro kung exclamation point yung punctuation mark sa dulo, parang “Forward Ever, Backward Never!” O diba? Ang lakas maka-action film! Bagay lang sa capital ng Pilipinas.

Kung natatawa ka, mas matatawa (o mas maiinis) ka kapag nalaman mong ang islogan na ito ay hindi originally made by the orange ones. Noong 1992, may isang kanta si Jacob Miller na may kaparehong title, bukod pa sa iba't-ibang lugar o grupo na gumamit na ng henyong islogan na ito through ages (thanks, Google).

Kung napansin mo rin ito, apir! Pero kung sa tingin mo ay isa ka nang tunay na Hokage sa pagiging Matanglawin, malamang e magkasundo rin tayo sa mga ito:

Bukod sa obvious namang katalinuhan at kabutihan ng ating mga pinuno sa pagpili ng theme color at islogan nila, kapansin-pansin din ang mga pa-pogi ay este poging-poging pagmumukha nila sa laaht ng sulok ng bansa. Nakakita na ba kayo ng drowing ng ari ng lalaki sa mga poste? Upuan ng bus? Banyo? Siguro naman, oo. Pero aminin mo, mas marami, at ‘di hamak naman na mas malalaki, ang mga poster at tarpaulin na may pagmumukha ng kung sinu-sinong pulitiko kesa sa mga 2D replica ng mga lightsabers na iyon! Edi sila na ang may pera pang-pagawa ng tarpaulin! Kahit na baka nga pera talaga iyon ng nanay at tatay niyo.

“Happy Fiesta!” Pero mas malaki pa ang mukha ni konsehal kesa sa mismong message.

Sa ganitong panahon katulad ng eleksiyon, mas nabibigyang pansin ng mga pulitiko ang mga mukha nila para sa popularidad kesa sa tunay na mukhang dapat ay bida sa bansa—ang mukha ng kahirapan.